Народныя беларускія танцы з'яўляюцца
неад'емнай часткай беларускай культуры.
Кожная значная падзея ў жыцці
суправаджалася танцамі, ніводнае свята не магло без іх абыйсціся, няхай гэта
будзе:
ü вяселле,
ü калядкі,
ü купала,
ü зажынкі,
ü дажынкі і г.д.
У танцы, у мастацкай выяве выяўляецца
пачуццё прыгажосці жыцця, натхненне,
тэмперамент, характар і асноўныя рысы народа. Самым зыркім і простым беларускім
танцам з'яўляецца карагод.
Музычным суправаджэннем танцаў
служылі скрыпка і бубен, цымбалы,
дуда і гармонік. Часцяком танцы суправаджаліся спевам прыпевак. Часам такое выкананне
ператваралася ў, свайго роду, змаганне, што надавала танцам яшчэ больш гумарны характар.
Доўгі час танец існаваў толькі
ў вёсках, бо вышэйшае грамадства лічыла непрыстойным танчыць "мужыцкі"
танец.
Беларуская нацыянальная харэаграфія
захавала багатую творчую спадчыну мінулага. Найболей папулярныя беларускія народныя
танцы — «Лявоніха», «Крыжачок»,
«Юрачка», «Полька-Янка», «Чарот», «Таукачыкi», «Чобаты», «Лянок», «Кола», «Бульба», «Ручнiкi», «Млынок», «Касцы»,
«Козачка», «Мяцелiца»,
«Мiкiта», «Дударыкi», «Бычок», «Казыры».
Комментариев нет:
Отправить комментарий